تبادل پلاسما درمانی برای ام اس

اگر به دنبال کمک به مدیریت ام اس، احتمالاً در مورد گزینه های درمانی خود تحقیقاتی انجام داده اید، و از این طریق، ممکن است در مورد تعویض پلاسما درمانی یا TPE شنیده باشید. تعویض پلاسما درمانی یک روش پزشکی است که با موفقیت های متفاوت برای بسیاری از بیماری های خودایمنی و اختلالات سیستم عصبی مرکزی (CNS) استفاده می شود. قبل از اینکه بگویید «من را ثبت نام کن»، در اینجا آنچه باید در مورد TPE بدانید، از جمله اینکه آیا می تواند به شما کمک کند یا نه، آورده شده است.

اما ابتدا، اگر به تازگی مبتلا به ام اس شده اید، اجازه دهید برخی از اصول اولیه را مرور کنیم. مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمنی التهابی است – نوعی بیماری که در آن سیستم ایمنی بدن سلول‌های اندام و بافت سالم را با میکروب اشتباه گرفته و شروع به حمله به آنها می‌کند. در مورد ام اس، سیستم ایمنی بدن شما را هدف قرار می دهد میلین، بافت چربی که از سلول های عصبی در سیستم عصبی مرکزی شما محافظت می کند.

آسیب ناشی از این سلول ها که مسئول ارسال سیگنال از مغز شما به سایر قسمت های بدن شما هستند، به عنوان شناخته شده است. میلین زدایی. با گذشت زمان، باعث ایجاد اسکار یا ضایعات (اصطلاح پزشکی “اسکلروز”) در مغز، نخاع و اعصاب بینایی شما می شود. تعداد ضایعات و محل قرارگیری آنها علائم ام اس را تعیین می کند.

تبادل پلاسمای درمانی چیست؟

فرآیند TPE، همچنین به عنوان پلاسمافرزیس، TPE شامل گرفتن آهسته خون کامل از بدن شما از طریق یک سوزن بزرگ در ورید است. سپس یک دستگاه مخصوص آن را جدا کرده و خارج می کند پلاسما (بخش مایع خون) از گلبول های قرمز و سفید خون. در مرحله بعد، مایع پلاسمایی تازه به گلبول های قرمز و سفید خون اضافه می شود. سپس این مخلوط خون “پاک شده” از طریق همان سوزن به بدن شما بازگردانده می شود.

برای افراد مبتلا به ام اس، TPE ممکن است به درمان علائم در طول عود یا حمله حاد کمک کند. دکتر کریستن گالتا، متخصص مغز و اعصاب در مرکز علوم اعصاب بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون، می گوید: «تئوری این است که این روش هر گونه آنتی بادی یا سلول التهابی را در خون پاک می کند که ممکن است باعث عود شود. با این حال، محققان هنوز دقیقاً نمی دانند که چرا این کار باعث می شود بیماران احساس بهتری داشته باشند.

چگونه TPE به ام اس کمک می کند؟

متخصصان مغز و اعصاب، متخصصانی که ام اس را درمان می کنند، از دستورالعمل های خاص آکادمی نورولوژی آمریکا برای تعیین اینکه آیا از TPE استفاده کنند یا خیر استفاده می کنند. در اینجا دستورالعمل های AAN در مورد اینکه چه کسی از TPE برای ام اس سود می برد و نمی برد، می گوید.

بیماران ام اس که ممکن است از TPE بهره مند شوند

دستورالعمل‌ها TPE را در «دسته II» فهرست می‌کنند، یعنی این درمان «احتمالاً مؤثر» برای ام‌اس عودکننده- فروکش‌کننده (RRMS)، شایع‌ترین شکل بیماری است. این بدان معناست که شواهدی وجود دارد که نشان می دهد TPE ممکن است اینگونه عمل کند درمان خط دوم (درمانی پس از شکست درمان اولیه و خط اول، متوقف شدن اثر، یا تحریک عوارض جانبی غیرقابل تحمل)، چه به عنوان یک درمان مستقل یا با سایر درمان ها. دکتر گالتا می‌گوید، اما تحقیقات تا به امروز بر مطالعات کوچک تکیه کرده است، بنابراین تحقیقات بیشتری برای دانستن اینکه آیا TPE برای اکثر مردم کار می‌کند یا خیر، مورد نیاز است.

حدود 85 درصد از افراد مبتلا به ام اس در ابتدا با RRMS تشخیص داده می شوند. اگر RRMS دارید، دوره‌هایی را پشت سر می‌گذارید که علائم ام‌اس تشدید می‌شوند یا حداقل برای 24 ساعت عود می‌کنند. برای برخی افراد، این می تواند هفته ها یا ماه ها ادامه داشته باشد. پس از عود، دوره‌هایی به نام «بهبودی» شناخته می‌شوند، زمانی که علائم به طور کامل از بین می‌روند. این دوره ها می تواند بین 30 روز و در برخی موارد چندین سال طول بکشد.

هنگامی که شعله ور می شوید، علائم ممکن است خود به خود از بین بروند، حتی بدون درمان. اما گاهی اوقات شعله ور شدن می تواند باعث ناتوانی شدید شود و منجر به مشکلات بینایی، قدرت، گفتار و تفکر شود.

بیماران ام اس که احتمالاً از TPE سود نمی برند

در مورد اینکه چه کسی نباید از TPE استفاده کند، دستورالعمل های AAN می گوید که TPE برای مبتلایان به MS مزمن یا پیشرونده ثانویه “بی اثر است”. به عبارت دیگر، شواهد قطعی نشان می‌دهد که در صورت ابتلا به یکی از این انواع ام اس، استفاده از TPE به شما کمکی نمی‌کند.

TPE همچنین یک درمان اصلاح کننده بیماری برای ام اس نیست. از بدتر شدن بیماری جلوگیری نمی کند. ماریسا مک‌گینلی، متخصص مغز و اعصاب در مرکز ملن کلینیک کلیولند برای ام اس در اوهایو، می‌گوید: این همچنین آسیب‌هایی را که قبلاً انجام شده است، خنثی نمی‌کند. مانند استروئیدها، TPE نیز به منظور کمک به تسریع بهبودی پس از عود است. اما هیچ مدرکی مبنی بر تاثیر TPE بر دوره طولانی مدت ام اس وجود ندارد. “به همین دلیل است که ما از آن به عنوان یک درمان مداوم برای بیماران ام اس استفاده نمی کنیم.”

چه زمانی می توان از TPE برای ام اس استفاده کرد؟

به عنوان یک درمان خط دوم، TPE اولین مورد مراجعه پزشک برای درمان شعله ور شدن RMMS نیست. دکتر گالتا می‌گوید: دلیل آن این است که شواهد قطعی دال بر اثربخشی آن برای ام اس وجود ندارد و همچنین چندین خطر جدی در این روش وجود دارد. اگر RMMS دارید، ممکن است تعجب کنید که آیا TPE یک گزینه درمانی بالقوه برای شماست. در اینجا چیزهای دیگری است که باید بدانید.

دکتر مک‌گینلی می‌گوید، TPE فقط در هنگام شعله‌ور شدن علائم شدید، که به عنوان عود حاد شناخته می‌شود، استفاده می‌شود و تنها زمانی که درمان‌های خط اول با شکست مواجه می‌شوند. برای RRMS، این بدان معناست که ابتدا از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک با دوز بالا، چه از طریق IV یا از طریق قرص‌های استروئیدی خوراکی استفاده کنید.

دکتر مک‌گینلی می‌گوید: «در حال حاضر، ما تنها زمانی از TPE استفاده می‌کنیم که فردی عود حاد داشته باشد – علائم جدید و بدتر که حداقل 24 ساعت طول می‌کشد، اما معمولاً 48 ساعت طول می‌کشد». و او می افزاید، پزشکان به استفاده از تعویض پلاسما فکر نمی کنند، مگر اینکه بیمار دلیلی داشته باشد که نمی تواند استروئید دریافت کند، یا با استروئیدها هیچ گونه بهبودی علائمی نداشته باشد و کمبود آنها همچنان شدید است. منظورم از شدید، آنها نمی توانند ببینند یا راه بروند، یا چیزی دارند که واقعاً توانایی آنها را برای زندگی و انجام فعالیت های روزانه آنها مختل می کند.

دکتر گالتا می گوید، حتی برای افرادی که عود حاد را تجربه می کنند، هنوز مشخص نیست که TPE به طور خاص چه نقشی برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس دارد. او می‌گوید: «هیچ داده‌ای سر به سر در مورد پلاسمافرزیس در مقابل درمان‌های سنتی ام‌اس برای ام‌اس عودکننده و فروکش‌کننده وجود ندارد». “تا بهترین دانش ما، این یک درمان مکمل بالقوه است.”

دکتر گالتا می گوید، به دلیل اطلاعات محدود در مورد TPE برای ام اس و خطر عوارض جانبی جدی، پزشکان اغلب تمایلی به استفاده از TPE ندارند. ما از آن به صورت مزمن استفاده نمی کنیم. ما به شدت از آن استفاده می کنیم. و حتی در آن شرایط، در واقع بسیار نادر است.”

در طول TPE چه انتظاری دارید؟

TPE یک روش فشرده زمان‌بر و بستری است، به این معنی که پزشک شما را در بیمارستان بستری می‌کند، تا زمانی که TPE شما تکمیل شود، در آنجا خواهید ماند. ابتدا، رادیولوژیست مداخله ای یک IV موقتی با سوراخ بزرگ را در ورید، معمولاً در بازوی شما قرار می دهد. این نیاز به زمان دارد، زیرا قرار دادن آن پیچیده تر از مثلاً یک سوزن واکسن معمولی است.

دکتر مک گینلی می گوید که یک درمان معمولی TPE برای عود حاد شامل پنج تعویض است که طی 10 روز پخش می شود. در طول درمان، شما یا روی تخت بیمارستان خواهید بود یا روی تخت خواب، بنابراین می توانید خود را راحت کنید و کاری انجام دهید که وقت خود را اشغال کند (مثلاً تلویزیون تماشا کنید، کتاب بخوانید و غیره). هر تبادل، که معمولا یک روز در میان انجام می شود، بین یک تا چهار ساعت طول می کشد.

دستورالعمل‌های AAN تعداد معینی از تعویض یا سرعت را توصیه نمی‌کنند، بنابراین پزشک ممکن است بسته به شدت شعله‌ور شدن، جلسات کمتر یا بیشتر را با برنامه‌ای متفاوت توصیه کند. دکتر گالتا می گوید، اما به طور کلی، TPE به صورت کوتاه مدت استفاده می شود، زیرا تحقیقات بیشتری برای تعیین مقادیر و زمان بندی بهینه مبادله مورد نیاز است.

عوارض و خطرات TPE چیست؟

به طور کلی، TPE ایمن در نظر گرفته می شود – به خصوص زمانی که در یک مرکز تبادل پلاسما با تجربه انجام شود – اما TPE می تواند چندین عوارض جانبی و خطرات مهم ایجاد کند. دکتر گالتا می گوید: «به دلیل خط IV بسیار تهاجمی است. و خطر جدی لخته شدن و خونریزی وجود دارد. بنابراین، این همیشه به ما مکث می‌کند.»

عوارض جانبی و خطرات احتمالی TPE عبارتند از:

• فشار خون پایین یا افت فشار خون. کاهش حجم خون در طول تبادل پلاسما می تواند باعث احساس ضعف، سرگیجه یا حالت تهوع شود. برخی از افراد ممکن است تا یک روز بعد احساس ضعف کنند.
• عفونت. این روش همچنین سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می کند، بنابراین بیشتر در معرض خطر عفونت هستید. همچنین ممکن است به عفونت مربوط به IV مبتلا شوید.
• لخته شدن خون و خونریزی. پلاسمافرزیس این آنتی‌بادی‌ها یا این سلول‌های التهابی را از بین می‌برد، اما همچنین پروتئین‌هایی را که در لخته شدن نقش دارند، خارج می‌کند. دکتر گالتا می‌گوید: بنابراین ممکن است در معرض خطر خونریزی و مشکلات لخته شدن قرار بگیرید. مایع جایگزین پلاسما همچنین ممکن است حاوی یک ضد انعقاد کوتاه مدت یا رقیق کننده خون باشد که ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.
• واکنش های آلرژیک. اینها شامل خارش، خس خس سینه یا بثورات پوستی است. ممکن است نسبت به محلول های موجود در پلاسمای جایگزین شده یا لوله واکنش آلرژیک داشته باشید.

کجا می توانید تحت TPE قرار بگیرید؟

اگر پزشک شما تصمیم بگیرد که TPE را برای تسکین شعله ور شدن شدید شما توصیه کند، شما را در بیمارستان بستری می کند. همه بیمارستان ها TPE ارائه نمی دهند، اما اگر شرایط لازم برای TPE را دارید، می توانید از پزشک خود بخواهید که شما را به یک مرکز واجد شرایط معرفی کند. دکتر مک گینلی می گوید: «این یک روش فوق تخصصی نیست، اما به صورت روزانه انجام نمی شود، بنابراین ممکن است مجبور شوید برای دریافت آن به بیمارستان دیگری بروید.

آیا می توان از TPE به عنوان یک درمان کووید-19 استفاده کرد؟

در طول همه گیری، محققان همچنین به بررسی این موضوع ادامه دادند که آیا TPE می تواند به عنوان یک گزینه درمانی برای افراد مبتلا به COVID-19 استفاده شود. این مطالعات از آنچه به عنوان معروف است استفاده می کنند پلاسمای دوران نقاهتپلاسمایی است که از افرادی که قبلاً از COVID-19 بهبود یافته اند گرفته می شود و به فرد تازه آلوده داده می شود. امید این است که پلاسمای دوران نقاهت حاوی آنتی‌بادی‌هایی باشد، پروتئین‌هایی که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت ساخته می‌شوند و می‌توانند سیستم ایمنی فرد مبتلا را تقویت کنند.

هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا پلاسمای دوران نقاهت می تواند برای افراد مبتلا به کووید-19 مفید باشد یا خیر. تاکنون مطالعات امیدوارکننده، اما متناقض نیز بوده است. مطالعات بیشتری – با تمرکز بر روی افراد در مراحل مختلف بیماری یا با عوامل خطر خاص – در حال حاضر در حال انجام است. یک مطالعه در حال انجام در حال بررسی است که آیا پلاسمای دوران نقاهت می تواند از عفونت COVID-19 در افرادی که در معرض خطر بالای قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن هستند جلوگیری کند.

مطالعات اولیه روی تعداد بسیار کمی از افراد نشان داد که پلاسمای دوران نقاهت ممکن است به بهبود سریع‌تر برخی از بیماران COVID-19 کمک کند. اما یک کارآزمایی بالینی بزرگ توسط مؤسسه ملی بهداشت بر روی افراد مبتلا به کووید-19 در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری‌های جدی، نشان داد که پلاسمای دوران نقاهت از بدتر شدن علائم آنها جلوگیری نمی‌کند.

اگر هنوز در مورد استفاده از TPE برای ام اس سوالی دارید، بهترین گزینه این است که با پزشک یا متخصص مغز و اعصاب خود صحبت کنید. علم هنوز حول این رویکرد در حال رشد است، اما آینده امیدوارکننده به نظر می رسد.